Zelfmoordcijfers stijgen in Turkije
Een zelfmoordgolf kunnen we het niet noemen. Maar de cijfers zijn verontrustend en zullen nog stijgen door de coronapandemie en haar naweeën, voorspelt men in Turkije. Zelfdoding omwille van armoede gaat in stijgende lijn sinds de AKP de touwtjes in handen heeft. De partij van Erdogan is al sinds 2002 aan de macht. De cijfers tonen aan dat sindsdien bijna 5500 mensen zelfmoord hebben gepleegd omwille van financiële problemen zoals leningen, faillissementen, werkloosheid, de economische crisis en de stijgende inflatie.
In een land met ongeveer tien miljoen werklozen kampt de bevolking niet alleen met financiële armoede, maar ook met weinig tot geen toekomstperspectieven op de arbeidsmarkt. In maart 2020 verscheen een rapport van de seculiere oppositiepartij CHP. Het brengt de werkloosheidscijfers in verband met de hoge zelfmoordgraad in Turkije. Het is het zoveelste bewijs dat de graaicultuur van islamist Erdogan en de zijnen het land tot op de rand van de afgrond heeft gebracht.
'De onverschilligheid en de schaamteloze spil- en hebzucht van de familie Erdogan en zijn partij'
Het rapport heet dan ook niet voor niets: De economie van het paleis duwt de bevolking in depressies en zelfmoord. Het behandelt niet alleen de cijfers omtrent de hardnekkige armoede, maar wijst ook met de vinger naar de onverschilligheid van het paleis. De onverschilligheid en de schaamteloze spil- en hebzucht van de familie Erdogan en zijn partij dus.
Hardnekkige armoede
Begin december hing een 45-jarige man zich uit wanhoop op in het parkje van zijn wijk. Het is de meest recente toevoeging aan de zelfmoordstatistieken naar aanleiding van financiële problemen en werkloosheid. De volgende dag ontkende de minister van Familiale en Sociale Zaken, Zehra Zümrüt Selcuk, tijdens de begrotingsbesprekingen de hardnekkige armoede in het land. Zonder schroom stelde ze vast dat zelfs die specifieke problemen vandaag tot het verleden horen.
Dat is niet gewoon onverschilligheid. Het is de dood van meer dan vijfduizend personen respectloos ontkennen en degraderen tot niet meer dan een éénmalig incident. Zo hebben er vele drama’s plaatsgevonden sinds de islamisten de Turkse bevolking, een heel land, gijzelen met hun hypocriet vrome houding waar ze ongegeneerd de islam als instrument gebruiken. De armoedegrens is bereikt en miljoenen mensen lijken dagelijks delimieten van hun overlevingsmechanisme te tarten.
Celstraf voor zelfmoord
Trotse huisvaders die niet kunnen voorzien in de basisbehoeftes voor hun gezin, steken zichzelf in brand voor de parlementsgebouwen in Ankara. ‘Mijn kinderen lijden honger, ik trek het niet meer, ik wil werken!’ Een wanhoopskreet van een vader die in de kleren van vele Turken kroop in februari van dit jaar.
'de politieke islamisten haalden hun schouders op'
Maar de politieke islamisten haalden hun schouders op bij dit ‘fait divers’, alweer. In diezelfde periode ondernam een andere vader eenzelfde poging voor het Turks parlement. In plaats van hem te helpen, arresteerden de autoriteiten hem voor illegale acties. Hij werd niet naar het ziekenhuis afgevoerd, maar rechtstreeks naar de gevangenis. Er zijn verschillende verhalen van mensen die in armoede leven, die een zelfmoordpoging ondernemen en er zelfs in slagen. Die hun kinderen, peuters nog, nietsvermoedend achterlaten. Die hun vrouwen in een afscheidsbrief om vergiffenis vragen omdat ze zich mislukt voelen. Die zelfs de kranten niet halen. Verwaarloosbaar voor de regering en de rijken.
Op zoek naar verklaringen
Wat is die spilzucht en hebzucht van de islamisten? Dat egocentrisme en materialisme? Vanwaar komt dat? Als ik mijn gelovige vrienden moet geloven, dan kan een moslim, christen, of Jood niets anders dan barmhartig zijn. Ik heb geen andere gelovigen in mijn buurt, dus moet ik het met die mensen doen (het spijt me, K., S. en J.). En het klopt ook. Als ik zie met wat voor enthousiasme zij minderbedeelden helpen, dan krijg ik het schaamrood op mijn wangen over mijn eigen egocentrisme. Maar ook dat lachen ze weg, met een handgebaar en een knuffel. Ze vergeven mij omdat dat zo hoort in hun leefwereld.
Misbruik van religie
K.: ‘Het is niet mijn plaats om te zeggen of iemand een goede of slechte gelovige is. Het wordt wel mijn zaak als ik zie dat iemand mijn geloof misbruikt voor eigen profijt. Ik heb geleerd wat voor mooie dingen geloof mij kan bieden. Ik vind het best wel grappig, maar ook weer ontroerend, als je mij belt om te vragen of ik voor jou een kaarsje wil branden in de kerk. Ook jij hebt de mooie kanten van religie gezien, anders zou je dat niet vragen aan mij. Maar om terug te komen op jouw vraag. Ja, we leven in een materialistisch tijdperk waar mensen enorm veel keuzevrijheid hebben. En we worden gulziger, we willen almaar meer en voeden onze kinderen ook op die manier op. Terugkeren naar de essentie van brood, bad en bed lijkt nu niet meer haalbaar. Wel mogen we nooit vergeten van waar we komen. En daarom help ik anderen, zeker nu met de feestdagen.’
'Wanneer men religie als instrument gebruikt om zichzelf te verrijken en mensen monddood te maken, dan is die samenleving verloren'
J.: ‘Mijn moeder kookte altijd voor een heel leger. Mijn vader werd er zot van. Maar nu snap ik waarom ze dat deed. Ze ging met potten en pannen een paar avonden per week op pad en deelde het eten uit aan mensen die al dagen geen warme maaltijd hadden gezien. Het mooiste van al was dat ze het op zo’n manier bracht dat die mensen zich niet betrapt voelden. Want er was veel verdoken armoede in onze straat, maar mijn moeder zag het niet, of beter gezegd, ze deed of ze het niet zag. “Ja, al veertig jaar een huisvrouw en nog altijd niet de juiste maat gevonden in de keuken!”, lachte ze dan. Mijn vader bad voor mijn moeders gezondheid: “Wat moesten al die mensen doen zonder jouw moeder?” Ze is vorig jaar gestorven. Maar spilzucht en hebzucht komen voort uit individualisme. Hoe meer men proeft van geld en macht, hoe duidelijker het lelijke gezicht van de mens tevoorschijn komt. Wanneer men religie als instrument gebruikt om zichzelf te verrijken en mensen monddood te maken, dan is die samenleving verloren, lijkt me. Als ik jouw stukken las over de politieke islam, dan steigerde ik een beetje en dan moest mijn vrouw mij bedaren. Je schrijft toch ook niet over het politieke Jodendom? Ik vond het beledigend voor de moslims. Maar nu begrijp ik en zie ik hoe het Turkse volk klein wordt gehouden door de religie van Erdogan. Het is Erdogan die de islam misbruikt. Ik begrijp niet waarom de Turken dat zomaar toelaten?’
De authenticiteit van religie
S.: ‘Armoede bestaat niet in de leefwereld van die islamisten. Ze kijken weg omdat ze de islam niet kennen. Moesten de Erdogans de authenticiteit van mijn religie werkelijk willen uitdragen, dan hadden ze allang de harten van vele moslims en niet-moslims wereldwijd veroverd. Het etaleren van zijn spilzucht en nog meer, zijn hebzucht, is een teken dat hij nog niet matuur is om de Koran op een volwassen manier te lezen en uit te dragen. Probeer nog eens, Erdogan!’
Denk je aan zelfmoord en heb je nood aan een gesprek, dan kan je terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be.